Księża...

Witam na moim blogu :) myślę, że będzie on dla Ciebie ciekawym nowym doświadczeniem, w którym dowiesz się wszystkiego o naszych księżach Polskich jak i zagranicznych. Będzie tu poruszany temat księży pod każdym względem. Przeczytacie tu o "dobrych kapłanach" jak i tych złych. Niestety patrząc na nasz kraj, mamy połowe populacji ludzi którzy wogóle nie wierzą w nic, a większość z nich nie wierzy ze względu na naszych księży. Jest to niestety nie za ciekawy temat ponieważ dowiadujemy się o strasznych rzeczach, o naszych sługach Bożych którzy nie zawsze wypełniają swoję powołanie jak powinni. Blog będzie opisywał większość minusów naszych Kapłanów takich jak: pedofilstwo, alkoholizm, brak wykonywania powierzonych dobroci dla ludzi. Opisywał będzie różne typy kapłaństwa: w celibacie, żonatych księży tak zwanych "zaobrączkowanych". Można napotkać wiele zła wykonywanego przez kapłanów. Jest multum tematów w internecie, gazecie, telewizji o tym jacy Oni są źli. Postaram się też ukazać nie tylko te złe chwile z życia kapłanów ale też opisze kapłanów z : prawdziwego powołania" którzy w 100% poświęcają się Bogu jak i kościołowi. Niosą dobrą nowine, na których na prawdę można liczyć. W tym blogu myślę, że przeczytacie wiele dobrego jak i niestety wiele złego, szarej rzeczywistości jaka nas otacza,  jaka otacza "zawód" księdza jak i nawet zakonnic.

Więc zaczynajmy:

Na początek przytoczę opis pojęcia "Ksiądz"

"Ksiądz z wikipedii" :

Ksiądz – współcześnie duchowny chrześcijański. W Kościele katolickim oraz Cerkwi prawosławnej potoczne określenie prezbitera, czyli osoby której udzielone zostały stosowne święcenia kapłańskie albo osoba, której w Kościołach protestanckich powierzono urząd kościelny poprzez ordynację.

Pochodzenia słowa :

Samo słowo "ksiądz" wywodzi się ze słowiańskiego kъnędzь i pierwotnie termin ten oznaczał naczelnika plemiennego (z tego samego źródła wywodzą się rosyjskie kniaź, czeskie knieze czy południowosłowiańskie knez). Słowo kъnędzь do słowiańskiego zostało zapożyczone z germańskiego kuning - "książę, naczelnik plemienny" (kuning → kŭnęgŭ → kъnęgъ → kъnędzь). W polszczyźnie słowo uległo dalszym przekształceniom (zanik jerów, zmiana nagłosowego kń- w kś- itd).

We wczesnym średniowieczu zaczęto tak określać ludzi możnych i wpływowych. Mianem tym nazywano później też niekoronowanych władców jako odpowiednik łacińskiego słowa dux (dziś w tym znaczeniu polska forma książę, która pierwotnie znaczyła młodego władcę – książę od ksiądz (władca) jak koźlę od kozieł czy chłopię od chłop).

Znaczenie duchowny jest najpóźniejsze (prawdopodobnie przyszło do polszczyzny pod wpływem czeskim) i z początku było stosowane jedynie wobec biskupów (zwanych wówczas często książętami Kościoła). Z czasem jej zakres, rozszerzony został na wszystkich duchownych (w tym również niekatolickich).

Inne określenia duchownych:  

W niektórych wyznaniach chrześcijańskich spotykane są też inne określenia duchownych, takie jak pastor (łac. pasterz), starszy, kapłan (mariawici), minister czy ojciec.

 - Pop

 

Popularne określenie księdza prawosławnego "pop" jest słowem ogólnosłowiańskim, od popъ -a, stąd też w węgierskim pap, zapożyczone prawdopodobnie ze s-w-n. pfaffo "kapłan". W języku staropolskim słowu ksiądz odpowiadał właśnie pop (np. w Psałterzu floriańskim 70, 77; 109,5; 131,9; 131,17, czy Pirzwy pop Lasota - Sylwester I [pirzwy - pierwszy, Lasota - od łac. silvester - leśny] w "Pieśni o Wiklefie") do II połowy XIV wieku w Małopolsce i na Śląsku i do pierwszej połowy XVI wieku w Wielkopolsce i Mazowszu; w XVI-XVII w. było też nazwaniem figury (gońca) w szachach np. Pop jeden słucha Królowej spowiedzi... - Jan Kochanowski "Szachy"; stąd liczne w Polsce nazwy miejscowe typu Popowice czy Popowo.^[1]